Από τον ΜΑΝΟΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ ΕΠΕΙΤΑ από τόσα χρόνια στην πιάτσα, δεν χρειάζεται ρεπορτάζ για να αντιληφθώ μερικά πράγματα.
Την καταγωγή των βουλευτών που δηλώνουν ένθερμοι υποστηρικτές της συμφωνίας γκι συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας με ταυτόχρονο προσδιορισμό εκλογών να παρατηρήσει κανείς ( τα επίθετα όλον από
τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ. λήγουν σε άκης ), σε συνδυασμό με την πληροφορία ότι μέλος της τρόικας τάσσεται υπέρ της συγκρότησης "μεταβατικής κυβέρνησης εθνικής στρατηγικής" , φτάνουν. Καταλαβαίνω. Καταλαβαίνουμε.
Και οι μεν ξένοι, εντάξει, θέλουν μια κυβέρνηση του χεριού τους για να κάνουν τη δουλεία τους. Ζητούν, π.χ.. να μειωθούν οι συντάξεις και να συνδεθούν οι παροχές Υγείας με τις εισφορές για να αλώσουν την ελληνική αγορά οι ασφαλιστικές εταιρίες τους.
Αλλά εμείς ;;
ΓΙΑΤΙ τμήμα του πολιτικού κόσμου δέχεται να παίξει, έστω άθελα του,το παιχνίδι της ανωμαλίας θα είμαι όσο πιο ξεκάθαρος μπορώ: όσοι ζητούν από τον Σαμαρά να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον Τσίπρα για να συμφωνήσουν ημερομηνία εκλογών δεν είναι αθώοι. Του ζητούν να παραδώσει την εξουσία να αποφασίζει.
Αλλά για να θέτεις όρους σε έναν εκλεγμένο πρωθυπουργό, δεν αρκεί μια αναιμική νίκη τεσσάρων μονάδων στις ευρωεκλογές. Χρειάζεσαι κάτι πολύ παραπάνω: νομιμοποίηση από τον λαό. Έχει τη συμφωνία των πολιτών το αίτημα για εκλογές ;;
Όχι συντριπτικά, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Όσοι λοιπόν το θέτουν από τον ΣΥΡΙΖΑ ( με τη σύμπραξη ολίγων της Ν .Δ. ) έναν στόχο έχουν: να αθωώσουν την αξιωματική αντιπολίτευση για το βαρύτατο ατόπημα της να προκαλέσει εκλογές με αφορμή τον Πρόεδρο.
Να έχουν να λένε:
"Δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που έγιναν εκλογές, εμείς προτείναμε να εκλεγεί Πρόεδρος με ταυτόχρονο προσδιορισμό ημερομηνίας εκλογών, αλλά ο Σαμαράς δεν ήθελε" .
Στην ουσία, πρόκειται για ένα διπλό παιχνίδι, στο οποίο συμπράττει μικρό τμήμα της Ν.Δ., που δυστυχώς πολιτεύεται με το γινάτι
Πρώτος στόχος είναι η αθώωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διαφαινόμενη αντιθεσμική επιλογή του και
δεύτερος στόχος η προετοιμασία του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ να δεχθεί συναινετική εκλογή Προέδρου με συμμετοχή της αντιπολίτευσης σε μια μεταβατική κυβέρνηση με αλλαγή πρωθυπουργού και πάλι για να μην του χρεωθούν εκλογές.
Κατά την εκτίμηση μου, μάταιος κόπος...
Πρώτον,γιατί η αντιπολίτευση προσπαθεί να διαπραγματευτεί κάτι που δεν έχει.
Παραχωρείς κάτι -τον Πρόεδρο -όταν είσαι ισχυρός.
Όταν δεν έχεις τα διλήμματα (θέλουν οι δανειστές να ξημερώσει η 1η Ιανουαρίου χωρίς συμφωνία ; Ας κοπιάσουν!) και τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς (θα απορρίψουν οι βουλευτές τη συμφωνία για να πέσουν στον γκρεμό :), δεν γίνεται να παραχωρείς στον Σαμαρά κάτι το οποίο κοντεύει να έχει ( 180), αλλά και αν δεν το κατακτήσει, θα το πληρώσεις.
Δεύτερον, διότι τα παιχνίδια της ανωμαλίας έχουν ρίσκο.
ΜΠΟΡΕΙ, για παράδειγμα, να αποδεχθεί την πρόκληση ο πρωθυπουργός, να εμφανιστεί στο Κοινοβούλιο και να πει "ρίξτε με".
Και τότε να δούμε αν αυτή η οριζόντια συμμαχία τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ και πολύ μικρού τμήματος της ΝΔ. θα εκδηλωθεί.
Για να συνεννοούμαστε:
το θέμα μου δεν είναι ο Σαμαράς. αλλά ο πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Άλλους "αχυρανθρώπους" δεν αντέχει ο τόπος.
Βλέποντας τον τελευταίο αχυράνθρωπο πρωθυπουργό μεταβατικής κυβέρνησης του 2011 να κυκλοφορεί στους διαδρόμους μεγάλου πολυκαταστήματος χωρίς να του λέει κανείς καλημέρα , έχω εδραία την πεποίθηση ότι οι μεταβατικές κυβερνήσεις προορίζονται για τους πάτρωνες, όχι για τους λαούς.
Έντυπο: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
http://elpidablog.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου