Μνημονιακοί και άντιμνημονιακοί.

Όταν, τό 2010. ή χώρα είχε αποκλεισθεί από τις άγορές, μας χορηγήθηκε τό μεγαλύτερο διακρατικό δάνειο στήν ιστορία της ανθρωπότητας.
Έτσι αποφεύχθηκε τότε ή πτώχευση.

Έντυπο: ΕΣΤΙΑ 
Όπως ήταν φυσικό και γιά νά μήν πέσουν αυτά τά χρήματα στόν πίθο των Δαναΐδων (π.χ. μέ απλόχερες παροχές γιά ψηφοθηρικούς λόγους), συμφωνήθηκε ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων (μνημόνιο), ώστε νά αποκτήσει ή χιορα δημοσιονομική σταθερότητα, παραγωγική ανταγωνιστική οικονομία και νά ζει μέ τό προϊόν πού παράγει καί όχι μέ δανεικά. 
Καί βέβαια τό μνημόνιο περιείχε λάθη καί στή σύλληψη καί στήν εφαρμογή του, άφοϋ άπό ανθρώπους έγινε καί πρωτόγνωρο ήταν.  Καί βέβαια ή απαραίτητη γιά ιήν απάλειψη των ελλειμμάτων δημοσιονομική πειθαρχία περιόρισε, αναγκαστικά μέν, ουσιαστικά δέ, τό βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων.
 Είναι γνωστό πώς άντιδρά ό άνθρωπος, ϊσως δέ, ιδιαίτερα όΈλληνας, όταν του βάλεις τό χέρι στήν τσέπη. Στήν προκειμένη περίπτωση δύσκολα αντιλαμβάνεται ότι μέ τήν εναλλακτική της μνημονιακής λιτότητας λύση (πτώχευση) δέν θά υπάρχει τίποτα στήν τσέπη του γιά νά του τό πάρουν.  Πράγματι, μέ τις συνθήκες πού έχουν δημιουργηθεί, μία μερίδα των συμπατριωτών μας έχει καταληφθεί άπό ενα αίσθημα απελπισίας, τό όποιο οδηγεί στήν άποψη ότι, καί νά πτωχεύσει καί νά καταρρεύσει τό κράτος, δέν πρόκειται νά πάθει τίποτα χειρότερο.' Άποψη απόλυτα εσφαλμένη, εάν σκεφτεί κανείς ότι μία πτώχευση καί κατάρρευση του κράτους θά οδηγήσει σέ απείρως μεγαλύτερη, σέ δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου, σέ γιγάντωση της εγκληματικότητας καί της άνεργίας. 
Ή ανθρώπινη κρίση είναι μία νοητική διεργασία πού καταλήγει σέ εκτιμήσεις καί άπόψεις.Όταν όμως διαταράσσεται, λόγω άπελπισίας, μπορεί νά καταλήξει σέ εσφαλμένες εκτιμήσεις καί απόψεις, όπως αύτη πού προαναφέρθηκε.  Σχετική είναι καί ή ρήση: "Τό γάρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη" . 
Αυτή τήν ψυχολογική κατάσταση των πληγέντων άπό τήν κρίση εκμεταλλεύτηκε ή εκάστοτε αντιπολίτευση γιά νά κερδίσει ψή φους. Έτσι δημιουργήθηκε ή άντιμνημονιακή φιλολογία, ή οποία οδήγησε στή γιγάντωση πολιτικών νάνων μέ άκροαριστερή, ποικίλων μορφών σύνθεση σέ κόμμα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ), καθώς καί άκροδεξιών κομμάτων μέ σημαντική έκλογική δύναμη (Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ). 
Ανεξάρτητα άπό όσα καταλογίζονται στόν Γιώργο Παπανδρέου, ή δίκαιη κρίση απαιτεί νά τοΰ άναγνωριστεΐ ή τόλμη καί ή υπευθυνότητα νά επωμισθεί τό τεράστιο πολιτικό κόστος τοΰ πρώτου μνημονίου, τό όποιο τελικά τόν γονάτισε πολιτικά.  Χωρίς τό συγκεκριμένο μνημόνιο ή χώρα θά είχε πτωχεύσει άπό τό 2010 μέ όλα όσα αυτό συνεπάγεται.  Τό 2010, ή ΝΔ μέ τόν Αντώνη Σαμαρά ήταν άξιωματική άντιπολίτευση καί είχε άσκήσει έντονη άντιμνημονιακή πολιτική ζητώντας τό ανέφικτο: τήν επαναδιαπραγμάτευση τοΰ πρώτου μνημονίου.  Τελικά, υπό τήν πίεση τών ομολόγων της ΝΔ κομμάτων της Εύρωζώνης, ή ΝΔ στήριξε τήν ισχύουσα και σήμερα δανειακή σύμβαση καί τό μνημόνιο πού τή συνοδεύει. 
Άγρια άντιμνημονιακή άντιπολίτευση άσκησε άπό τήν άρχή ό ΣΥΡΙΖΑ, κερδίζοντας συνεχώς πολιτική δύναμη. Οί άντιμνημονιακοί επαναλαμβάνουν μέ επιμονή σέ όλους τούς τόνους τις δυσάρεστες συνέπειες της εφαρμογής τών μνημονιακών μέτρων.  Κανένας όμως δέν μπόρεσε νά δώσει ρεαλιστική απάντηση στό ερώτημα πώς. χωρίς τά δάνεια τών έταίριον μας της Εύρωζώνης καί τοΰ ΝΔΤ, θά είχαμε άποφύγει τήν πτώχευση, εφόσον είχαμε άποκλεισθεϊ άπό τις άγορές.  Υπήρξαν, βέβαια, άντιμνημονιακοί πού ψέλλιζαν τά περί δυνατότητας δανεισμού άπό Ρωσία, Κίνα, ΗΠΑ.  Τό πόσο άνεδαφικές είναι οι προσδοκίες αυτές έχει γίνει πλέον κατανοητό άπό όλους.
Παρά τήν θεαματική του άνοδο, ό ΣΥΡΙΖΑ δέν κατάφερε νά γίνει κυβέρνηση τό 2012, επειδή ή ΝΔ δέν είχε άκόμα φθαρεί πολιτικά τόσο ώστε νά χάσει έκεΐνες τις εκλογές. Τις έχασε τό 2015, όταν ή φθορά λόγο τοΰ ίοΰ τοΰ μνημονίου είχε προχωρήσει άρκετά. 
Αντίθετα, ό ΣΥΡΙΖΑ μέ τήν επίμονη άντιμνημονιακή του άντιπολίτευση καί μέ τις εξωπραγματικές προεκλογικές του εξαγγελίες κατάφερε νά κερδίσει τις εκλογές τοΰ 2015. Κυριαρχούσα εξαγγελία ήταν ή κατάργηση τοΰ έπάρατου μνημονίου "Ομως, τήν έπέκταση κατά .4 μήνες της ισχύος της δανειακής σύμβασης καί, φυσικά, τοΰ μνημονίου πού τή συνοδεύει ζήτησε ως κυβέρνηση.  Στόν κόσμο έλεγε ότι ζήτησε μόνο τήν επέκταση της δανειακής σύμβασης λές καί ή εφαρμογή τών διεθνών συμφωνιών μπορεί νά γίνει a la carte, νά δεχόμαστε δηλαδή μόνο ότι μας συμφέρει καί νά άπορρίπτουμε όσα μάς ενοχλούν, διότι πλήττουν τις πελατειακές μας σχέσεις καί δημιουργούν πολιτικό κόστος. Όπως ήταν άναμενόμενο, αυτό δέν έγινε δεκτό άπό τούς δανειστές. 
Μέ βάση τήν άρχή ότι δανειακή σύμβαση καί συναφείς υποχρεώσεις (μνημόνιο) άποτελοΰν ένιαΐο σύνολο, ή κυβέρνηση συνυπέγραψε τή συμφωνία της 20.2.2015, ή έφαρμογή της όποιας άποτελεΐ τό άντικείμενο τών τρεχουσών διαπραγματεύσεων.  Καί τό μνημόνιο λοιπόν υπάρχει καί ή έφαρμογή του άξιολογείται όπως καί άρχικά άπό τήν τρόικα, προκειμένου νά γίνει οποιαδήποτε έκταμίευση άπό τό εγκεκριμένο δάνειο.  Αυτή τήν εκταμίευση περιμένει εναγωνίως τό κράτος πού έχει στερέψει άπό ρευστότητα. 
Τό οτι έχουν δοθεί άλλα ονόματα, ουδόλως άλλάζει τήν ουσία.  Τό κρέας πού έχει ονομαστεί ψάρι, όταν άρχίσει νά ψήνεται, προδίδεται άπό τήν έντονη καί ευχάριστη μυρωδιά πού παράγει. 
Ένώ λοιπόν τίποτα δέν έχει αλλάξει, άκοΰμε κάθε μέρα νά έπαναλαμβάνεται επίμονα καί μονότονα ότι δέν υπάρχει μνημόνιο, δέν υπάρχει άξιολόγηση, δέν υπάρχει τρόικα.
Τό κραυγαλέο αύτό ψέμα έχει καί σημαντικές οικονομικές συνέπειες.  Γιά νά καλυφθεί τό ψέμα, ζητήθηκε νά μήν έρχεται εδώ ή τρόικα καί νά επισκέπτεται τά Υπουργεία μέ δαπάνες τών θεσμών.  Έτσι, πηγαινοέρχονται στις Βρυξέλλες πολυάριθμοι υπάλληλοι τών Υπουργείων καί, φυσικά, οί δαπάνες μετάβασης καί διαμονής πληρώνονται άπό τό γλίσχρο δημόσιο ταμείο. 
Τό φαινόμενο θυμίζει έντονα τίς κομμουνιστικές καταβολές τών κυβερνώντων καί ταιριάζει άπόλυτα μέ εκείνο πού έγραψε ό Νίκος Καζαντζάκης στό βιβλίο του Ρουσία , σχετικά μέ τήν κομμουνιστική προπαγάνδα (σελ. 189): "Νά λές καί νά τά ξαναλές άκατάπαυστα τά ίδια καί τά ίδια, νά διαβεβαιώνεις τόν αναγνώστη καί νά τό πιστεύεις καί σύ ό ϊδιος πώς ή κομμουνιστική ιδέα είναι ή μόνη αληθινή καί γρήγορα θά κυριέψει τόν κόσμο" . 
Φαίνεται οτι, τόσο οί Ρώσοι κομμουνιστές, όσο καί οί δικοί μας ιδεολογικοί άπόγονοί τους άγνοοΰσαν ή ήθελαν νά άγνοοΰν τή σοφή ρήση τοΰ Πυθαγόρα:  "Φέρει εις φώς τήν αλήθεια ό χρόνος".
Του "Αγγ. Ζαχαρόπουλου.
 Έπίτμιμος Διευθυντης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τ. Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας 
 

http://elpidablog.blogspot.gr