Ας ελπίσουμε ότι οι αλλαγές που θα επέλθουν τις επόμενες εβδομάδες και
μήνες δεν θα είναι τόσο επώδυνες, δεν θα είναι καταστροφικές για την
πατρίδα.
Όπως πιθανότατα ξέρουν οι αναγνώστες του antinews ο
Ιταλός ζωγράφος Καράτσι φιλοτέχνησε το 1602 τον πίνακα ο οποίος
απεικονίζει ένα θρησκευτικό θέμα το οποίο δεν αναφέρεται στην Καινή
Διαθήκη.
Σύμφωνα με την αφήγηση, κατά τη διάρκεια των διωγμών του Νέρωνα ο
Απόστολος Πέτρος διέφυγε στη Ρώμη και ενώ περπατούσε στην Αππία Οδό είχε
ένα όραμα. Είδε τον Χριστό να κουβαλά το Σταυρό του και τον ρώτησε «Domine, quo vadis?». Δηλαδή
«Κύριε που πηγαίνεις;» Η απάντηση που έλαβε ήταν πως ο Χριστός πήγαινε
στη Ρώμη για να σταυρωθεί και πάλι. Αργότερα ο Πέτρος επέστρεψε στη Ρώμη
όπου και μαρτύρησε.
Η Ελλάδα από σήμερα κουβαλά το δικό της Σταυρό του μαρτυρίου. Δεν είναι ο ίδιος μ’ αυτόν που κουβάλησε τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης και που τον άφηνε σιγά – σιγά. Είναι ένας Σταυρός βαρύτερος σε έναν δρόμο πιο δύσβατο ο οποίος οδηγεί σε έναν Γολγοθά διαφορετικό.
Χθες νίκησε για άλλη μια φορά ο λαϊκισμός. Νίκησαν οι δυνάμεις του ψεύδους, της προεκλογικής απάτης. Χθες για άλλη μια φορά ηττήθηκε το πολιτικό σύστημα και η χώρα. Οι πολίτες επέλεξαν με βάση το θυμικό και όχι με βάση τη λογική. Επέλεξαν με βάση την υπόσχεση, τη εικονική πραγματικότητα κι όχι με βάση τον ρεαλισμό, την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και των δυνατοτήτων της χώρας.
Αλλά τελικά, καλώς ή κακώς, για άλλη μια φορά επέλεξαν την ελπίδα. Αυτή την ελπίδα που ο κ. Τσίπρας τους πούλησε σε συσκευασία δώρου και η οποία δυστυχώς θα γίνει ΕΛΠΗΔΑ. Είναι το… πήδημα που θα νιώσουμε, όπως είπε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Ρόδο.
Χθες νίκησε ο αντιμνημονιακός λόγος ο οποίος καλλιεργήθηκε τεχνηέντως και μεταμορφώθηκε σταδιακά σε ασυγκράτητο εθνολαϊκιστικό παραλήρημα. Χθες νίκησε η «βασιλική άμαξα» που από σήμερα θα μεταμορφωθεί σε κολοκύθα και ο βασιλιάς Αλέξης που θα γίνει ξανά ο βάτραχος. Νίκησαν οι ανίερες συμμαχίες δεξιών, κεντρώων, αριστερών και νεοκομμουνιστών που συναντήθηκαν στις επάλξεις του αντιμνημονιακού αγώνα μαζί με τα συμφέροντα της δραχμής αλλά και τις εξωτερικές «παρεμβάσεις».
Μπορεί για κάποιους ο ρόλος των Αμερικανών στην εσωτερική κατάσταση της χώρας να έχει υποβαθμιστεί, όμως, για σκεφτείτε πόσο θα συνέφερε την Ουάσιγκτον μια αναταραχή στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί ενισχύουν τους ταραξίες της ΕΕ και στην πρώτη καλή ευκαιρία που θα τους δοθεί θα της βάλουν μπουρλότο για να επωφεληθεί το δολάριο. Και ο Τσίπρας τους βολεύει στην παρούσα φάση.
Από την άλλη, ηττήθηκαν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας. Ηττήθηκαν όλοι εκείνοι που έβαλαν τα στοιχεία κάτω, έδωσαν στους πολίτες την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και δεν πούλησαν ψεύτικες ελπίδες.
Όπως γράφουμε και σε άλλο άρθρο, ηττήθηκε βεβαίως και η κακή προεκλογική εκστρατεία καθώς και τα λάθη που έγιναν από την πλευρά της κυβέρνησης τους τελευταίους έξι μήνες. Από τον ΕΝΦΙΑ μέχρι τις δηλώσεις για έξοδο από τα μνημόνια κι από τις λάθος επιλογές με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι την ιδεολογική θολούρα της ΝΔ. Αυτά όμως είναι ενός άλλου είδους αυτοκριτική, αυτό που καίει τους πάντες πλέον είναι η επόμενη ημέρα. Που πάει η Ελλάδα από εδώ και στο εξής. Θα καταστραφούμε; Θα οδηγηθούμε σε εθνικές τραγωδίες; Θα περάσουμε ακόμη πιο δύσκολα ή ο Τσίπρας θα μεταμορφώσει την Ελλάδα σε παράδεισο σαν κι αυτόν που υποσχόταν ο Γ. Παπανδρέου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε ψηλά τον πήχη για τη χώρα. Οι υποσχέσεις του έφτασαν στα όρια της γελοιότητας ή του παραλογισμού και πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Δεν έχει ούτε μια ημέρα περίοδο χάριτος, δεν μπορεί να επικαλεστεί καμιά δικαιολογία. Αν τολμήσει να μιλήσει για «καμένη γη» προκειμένου να δικαιολογήσει την κωλοτούμπα του θα βρει όλους τους Έλληνες απέναντί του. Έσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες.
Το κόμμα του 3% που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τον αντιμνημονιακό λόγο είναι πλέον κυβέρνηση και καλείται να διαχειριστεί μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Τώρα δεν έχει απέναντί του τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουτσούμπα. Τώρα έχει απέναντί του τα προβλήματα της χώρας και τον κίνδυνο μιας εθνικής καταστροφής. Ο λαός αποφάσισε στην πιο κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης να εμπιστευτεί τις τύχες του στον Αλέξη Τσίπρα. Ας μην γκρινιάζει αργότερα…
Έχει, όμως, μεγάλη σημασία να δούμε τι πρόκειται να κάνει ο κ. Τσίπρας και τι πρόκειται να βρει μπροστά του σ’ αυτή την ανώμαλη προσγείωση που ετοιμάζεται να υλοποιήσει.
Έχει να βρει μπροστά του τις ίδιες του τις υποσχέσεις και την ιδεολογικο-πολιτική κουλτούρα που σκοπίμως καλλιέργησε. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τώρα δεν έχει απαντήσει κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ποιες ήταν οι αιτίες της κρίσης. Μονολιθικά λένε ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα του Μνημονίου κι όχι το αντίθετο. Δεν έχουν κάνει ουδεμία σοβαρή ανάλυση για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Και πώς να τολμήσει να το κάνει άραγε; Αν το έκανε θα έπρεπε να προσβάλει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που προέρχονται από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, έχει να βρει μπροστά του την αμετροέπεια των στελεχών του. Οι περισσότεροι εκ των οποίων παραμένουν σθεναρά αγκιστρωμένοι στον κρατισμό, έχουν δαιμονοποιήσει την επιχειρηματικότητα, τρέμουν τον «Έλληνα ή ξένο επενδυτή», μιλούν με γλώσσα σταλινική και αναλύουν την οικονομία με βάση τον Μαρξ.
Για το τι θα κάνει οι εκτιμήσεις είναι διφορούμενες, όμως, είναι πολύ πιθανό να κάνει την κωλοτούμπα που όλοι λένε. Οι δανειστές μας το έχουν πει με τους πιο επίσημους τρόπους. «Στήριξη, ρευστότητα, βοήθεια, αλληλεγγύη σημαίνει και πρόγραμμα σταθερότητας, μεταρρυθμίσεις». Αν λοιπόν επικρατήσει στη νέα κυβέρνηση η λογική τότε θα πρέπει να πάει σε μια νέα συμφωνία με την τρόικα και μάλιστα σύντομα. Αν εγκλωβιστεί ο Τσίπρας και η παρέα του στις προεκλογικές υποσχέσεις τότε θα οδηγήσει τη χώρα σε μια καταστροφή άνευ προηγουμένου.
Εμείς στο antinews πιστεύουμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα ψωμιά αυτού του μορφώματος που θα κυβερνήσει από αύριο τη χώρα, είναι μετρημένα. Το λαδάκι στο καντήλι του είναι το λίγο που σύντομα η φλόγα θα τρεμοπαίζει. Με μια διαφορά: Αν κάνει κωλοτούμπα ο ΣΥΡΙΖΑ τότε θα πέσει πολύ ξύλο. Αν δεν κάνει και οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ τότε θα πέσει… πάρα πολύ ξύλο.
Δυστυχώς, τώρα το ερώτημα είναι το αρχικό. «Που πάει η Ελλάδα». Κι αυτό καίει όλους τους Έλληνες πέρα και πάνω από τα κόμματα. Ας ελπίσουμε ότι οι αλλαγές που θα επέλθουν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες δεν θα είναι τόσο επώδυνες, δεν θα είναι καταστροφικές για την πατρίδα.
http://www.antinews.gr
Η Ελλάδα από σήμερα κουβαλά το δικό της Σταυρό του μαρτυρίου. Δεν είναι ο ίδιος μ’ αυτόν που κουβάλησε τα τελευταία πέντε χρόνια της κρίσης και που τον άφηνε σιγά – σιγά. Είναι ένας Σταυρός βαρύτερος σε έναν δρόμο πιο δύσβατο ο οποίος οδηγεί σε έναν Γολγοθά διαφορετικό.
Χθες νίκησε για άλλη μια φορά ο λαϊκισμός. Νίκησαν οι δυνάμεις του ψεύδους, της προεκλογικής απάτης. Χθες για άλλη μια φορά ηττήθηκε το πολιτικό σύστημα και η χώρα. Οι πολίτες επέλεξαν με βάση το θυμικό και όχι με βάση τη λογική. Επέλεξαν με βάση την υπόσχεση, τη εικονική πραγματικότητα κι όχι με βάση τον ρεαλισμό, την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και των δυνατοτήτων της χώρας.
Αλλά τελικά, καλώς ή κακώς, για άλλη μια φορά επέλεξαν την ελπίδα. Αυτή την ελπίδα που ο κ. Τσίπρας τους πούλησε σε συσκευασία δώρου και η οποία δυστυχώς θα γίνει ΕΛΠΗΔΑ. Είναι το… πήδημα που θα νιώσουμε, όπως είπε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στη Ρόδο.
Χθες νίκησε ο αντιμνημονιακός λόγος ο οποίος καλλιεργήθηκε τεχνηέντως και μεταμορφώθηκε σταδιακά σε ασυγκράτητο εθνολαϊκιστικό παραλήρημα. Χθες νίκησε η «βασιλική άμαξα» που από σήμερα θα μεταμορφωθεί σε κολοκύθα και ο βασιλιάς Αλέξης που θα γίνει ξανά ο βάτραχος. Νίκησαν οι ανίερες συμμαχίες δεξιών, κεντρώων, αριστερών και νεοκομμουνιστών που συναντήθηκαν στις επάλξεις του αντιμνημονιακού αγώνα μαζί με τα συμφέροντα της δραχμής αλλά και τις εξωτερικές «παρεμβάσεις».
Μπορεί για κάποιους ο ρόλος των Αμερικανών στην εσωτερική κατάσταση της χώρας να έχει υποβαθμιστεί, όμως, για σκεφτείτε πόσο θα συνέφερε την Ουάσιγκτον μια αναταραχή στην Ευρώπη. Οι Αμερικανοί ενισχύουν τους ταραξίες της ΕΕ και στην πρώτη καλή ευκαιρία που θα τους δοθεί θα της βάλουν μπουρλότο για να επωφεληθεί το δολάριο. Και ο Τσίπρας τους βολεύει στην παρούσα φάση.
Από την άλλη, ηττήθηκαν οι δυνάμεις της ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας. Ηττήθηκαν όλοι εκείνοι που έβαλαν τα στοιχεία κάτω, έδωσαν στους πολίτες την πραγματική κατάσταση της οικονομίας και δεν πούλησαν ψεύτικες ελπίδες.
Όπως γράφουμε και σε άλλο άρθρο, ηττήθηκε βεβαίως και η κακή προεκλογική εκστρατεία καθώς και τα λάθη που έγιναν από την πλευρά της κυβέρνησης τους τελευταίους έξι μήνες. Από τον ΕΝΦΙΑ μέχρι τις δηλώσεις για έξοδο από τα μνημόνια κι από τις λάθος επιλογές με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μέχρι την ιδεολογική θολούρα της ΝΔ. Αυτά όμως είναι ενός άλλου είδους αυτοκριτική, αυτό που καίει τους πάντες πλέον είναι η επόμενη ημέρα. Που πάει η Ελλάδα από εδώ και στο εξής. Θα καταστραφούμε; Θα οδηγηθούμε σε εθνικές τραγωδίες; Θα περάσουμε ακόμη πιο δύσκολα ή ο Τσίπρας θα μεταμορφώσει την Ελλάδα σε παράδεισο σαν κι αυτόν που υποσχόταν ο Γ. Παπανδρέου;
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβασε ψηλά τον πήχη για τη χώρα. Οι υποσχέσεις του έφτασαν στα όρια της γελοιότητας ή του παραλογισμού και πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του. Δεν έχει ούτε μια ημέρα περίοδο χάριτος, δεν μπορεί να επικαλεστεί καμιά δικαιολογία. Αν τολμήσει να μιλήσει για «καμένη γη» προκειμένου να δικαιολογήσει την κωλοτούμπα του θα βρει όλους τους Έλληνες απέναντί του. Έσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες.
Το κόμμα του 3% που εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τον αντιμνημονιακό λόγο είναι πλέον κυβέρνηση και καλείται να διαχειριστεί μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Τώρα δεν έχει απέναντί του τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουτσούμπα. Τώρα έχει απέναντί του τα προβλήματα της χώρας και τον κίνδυνο μιας εθνικής καταστροφής. Ο λαός αποφάσισε στην πιο κρίσιμη περίοδο της Μεταπολίτευσης να εμπιστευτεί τις τύχες του στον Αλέξη Τσίπρα. Ας μην γκρινιάζει αργότερα…
Έχει, όμως, μεγάλη σημασία να δούμε τι πρόκειται να κάνει ο κ. Τσίπρας και τι πρόκειται να βρει μπροστά του σ’ αυτή την ανώμαλη προσγείωση που ετοιμάζεται να υλοποιήσει.
Έχει να βρει μπροστά του τις ίδιες του τις υποσχέσεις και την ιδεολογικο-πολιτική κουλτούρα που σκοπίμως καλλιέργησε. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και τώρα δεν έχει απαντήσει κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ποιες ήταν οι αιτίες της κρίσης. Μονολιθικά λένε ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα του Μνημονίου κι όχι το αντίθετο. Δεν έχουν κάνει ουδεμία σοβαρή ανάλυση για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Και πώς να τολμήσει να το κάνει άραγε; Αν το έκανε θα έπρεπε να προσβάλει μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που προέρχονται από το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ.
Από την άλλη, έχει να βρει μπροστά του την αμετροέπεια των στελεχών του. Οι περισσότεροι εκ των οποίων παραμένουν σθεναρά αγκιστρωμένοι στον κρατισμό, έχουν δαιμονοποιήσει την επιχειρηματικότητα, τρέμουν τον «Έλληνα ή ξένο επενδυτή», μιλούν με γλώσσα σταλινική και αναλύουν την οικονομία με βάση τον Μαρξ.
Για το τι θα κάνει οι εκτιμήσεις είναι διφορούμενες, όμως, είναι πολύ πιθανό να κάνει την κωλοτούμπα που όλοι λένε. Οι δανειστές μας το έχουν πει με τους πιο επίσημους τρόπους. «Στήριξη, ρευστότητα, βοήθεια, αλληλεγγύη σημαίνει και πρόγραμμα σταθερότητας, μεταρρυθμίσεις». Αν λοιπόν επικρατήσει στη νέα κυβέρνηση η λογική τότε θα πρέπει να πάει σε μια νέα συμφωνία με την τρόικα και μάλιστα σύντομα. Αν εγκλωβιστεί ο Τσίπρας και η παρέα του στις προεκλογικές υποσχέσεις τότε θα οδηγήσει τη χώρα σε μια καταστροφή άνευ προηγουμένου.
Εμείς στο antinews πιστεύουμε ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα ψωμιά αυτού του μορφώματος που θα κυβερνήσει από αύριο τη χώρα, είναι μετρημένα. Το λαδάκι στο καντήλι του είναι το λίγο που σύντομα η φλόγα θα τρεμοπαίζει. Με μια διαφορά: Αν κάνει κωλοτούμπα ο ΣΥΡΙΖΑ τότε θα πέσει πολύ ξύλο. Αν δεν κάνει και οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ τότε θα πέσει… πάρα πολύ ξύλο.
Δυστυχώς, τώρα το ερώτημα είναι το αρχικό. «Που πάει η Ελλάδα». Κι αυτό καίει όλους τους Έλληνες πέρα και πάνω από τα κόμματα. Ας ελπίσουμε ότι οι αλλαγές που θα επέλθουν τις επόμενες εβδομάδες και μήνες δεν θα είναι τόσο επώδυνες, δεν θα είναι καταστροφικές για την πατρίδα.
http://www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου