Δ.Ε.Ε.Π ΝΔ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

10 ερωτήματα για την αξιολόγηση

Ως Αξιωματική Αντιπολίτευση - και το έχουμε υποστηρίξει πολλές φορές - θα θέλαμε να έχει κλείσει η αξιολόγηση, να έχουν ληφθεί τα μέτρα για το χρέος, να έχει μπει η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Δυστυχώς όμως, άλλη μια συνεδρίαση του Eurogroup πέρασε χωρίς συμφωνία επί της αξιολόγησης, χωρίς χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωσή της, χωρίς αποφάσεις για το δημόσιο χρέος. Και με την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης να μετατίθεται για το μέλλον. Το μόνο βέβαιο είναι η πλήρης υποχώρηση της Κυβέρνησης, προκειμένου να επιστρέψουν οι θεσμοί. Και είμαστε τώρα σ’ αυτό ακριβώς το σημείο.

Και εδώ αρχίζουν τα συγκεκριμένα ερωτήματα.

1ο Ερώτημα: Πότε θα έπρεπε να είχε κλείσει η αξιολόγηση;

Με βάση το 3ο Μνημόνιο, η 2η αξιολόγηση θα έπρεπε να είχε κλείσει πριν από ένα χρόνο, το Φεβρουάριο του 2016. Με βάση την επικαιροποίηση του Μνημονίου, τον Οκτώβριο. Και με βάση τις διαβεβαιώσεις του Πρωθυπουργού στις αρχές Δεκεμβρίου.

Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε.

2ο Ερώτημα: Πότε θα κλείσει η αξιολόγηση;

Απάντηση δεν υπάρχει.

Και αυτό την ώρα που η πραγματική οικονομία βουλιάζει, οι καταθέσεις μειώνονται, θέσεις εργασίας χάνονται και το Α.Ε.Π. προσπαθεί να επιστρέψει στα επίπεδα του 2014.

Επιβεβαιώνοντας ότι χάθηκαν 2 χρόνια από την οικονομία.

3ο Ερώτημα: Ισχύει η δήλωση του πρωθυπουργού, ότι «εντός του 1ου τριμήνου του 2017 εντάσσονται και τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ»;

Εμείς θέλουμε να γίνει. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να επαναλάβει την ίδια διαβεβαίωση;

4ο Ερώτημα: Υπήρξε πολιτική συμφωνία στο Eurogroup;

Το non-paper της Κυβέρνησης αναφέρει ότι «υπήρξε πολιτική συμφωνία».

Όμως, ο επικεφαλής του Eurogroup ανέφερε ότι «δεν υπάρχει πολιτική συμφωνία».

Όλα παραπέμπονται στη συνέχεια της διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς, που θα πρέπει να καταλήξει σε μία τεχνική συμφωνία, ώστε - στη συνέχεια, σε επόμενο Eurogroup - να υπάρξει πολιτική συμφωνία.

5ο Ερώτημα: Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης έχει κόστος;

Για κάποιους Υπουργούς έχει όφελος. Η αλήθεια όμως είναι ότι έχει τεράστιο κόστος για τη χώρα και τους πολίτες. Οι καθυστερήσεις των 2 τελευταίων ετών, εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας και της αναξιοπιστίας της Κυβέρνησης, έχουν οδηγήσει:

Σε ένα 3ο, αχρείαστο, Μνημόνιο.

Στους κεφαλαιακούς περιορισμούς, που ακόμη υφίστανται.

Στο Υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, διάρκειας ενός αιώνα.

Στον οριζόντιο και αυτόματο «κόφτη».

Σε πρόσθετα μέτρα λιτότητας ύψους, μέχρι σήμερα, 9 δις ευρώ.

Και ακολουθούν και άλλα, με την επικείμενη νομοθέτηση νέων, επώδυνων μέτρων λιτότητας και για μετά τη λήξη του Προγράμματος, δηλαδή για μετά το 2018. Το πόσα θα είναι αυτά τα νέα μέτρα, θα το δούμε το επόμενο διάστημα. Δυστυχώς όμως, θα τα βιώσουν, με οδυνηρό τρόπο, οι πολίτες. Κυρίως οι πιο αδύναμοι.

6ο Ερώτημα: Έχει ολοκληρώσει η Κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις που έχει υπογράψει και υπάρχουν στο Πρόγραμμα;

Η απάντηση είναι όχι. Και το έχει ομολογήσει αυτό ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών. Ας μην επαναλαμβάνει, λοιπόν, η Κυβέρνηση τη γνωστή αναφορά για παράλογες απαιτήσεις του Δ.Ν.Τ.

Διότι και εμείς έχουμε αναφερθεί σε αυτές, όπως και στο μερίδιο ευθύνης που έχουν οι δανειστές για το αδιέξοδο. Βέβαιο, όμως, είναι ότι η Κυβέρνηση δεν είναι συνεπής στις δεσμεύσεις της.

7ο Ερώτημα: Μήπως, τελικά, η Κυβέρνηση έχει αποδεχθεί τις απαιτήσεις που η ίδια χαρακτήριζε παράλογες;

Ο Εκπρόσωπος του Δ.Ν.Τ. δήλωσε: «Καλωσορίζουμε την πρόοδο των ελληνικών Αρχών στην εκπλήρωση των απαιτήσεων των θεσμών σε τομείς - κλειδιά. Στη βάση αυτή, συμφωνήσαμε να στείλουμε πίσω την αποστολή».

Προκύπτει από αυτό – ναι ή όχι; - πως, όχι μόνο δεν «θα έχουμε το τέλος της λιτότητας», αλλά θα έχουμε τη διεύρυνση και την επέκτασή της.

8ο Ερώτημα: Συμφώνησε – ναι ή όχι; – η Κυβέρνηση σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μακρά περίοδο, ενώ μέχρι πρόσφατα υποστήριζε ότι αυτά δεν «βγαίνουν».

Ο πρωθυπουργός, στο Economist, στις 23 Ιουνίου 2016, υποστήριζε ότι «είναι απολύτως αδύνατον, πρωτογενή πλεονάσματα του ύψους του 3,5% του Α.Ε.Π., μετά το 2018, να διατηρηθούν». «Εκτός και αν θέλουμε», όπως έλεγε, «να πνίξουμε την οικονομία».

Τώρα, ο κ. Τσίπρας, υποστηρίζει το ακριβώς αντίθετο.

9ο Ερώτημα: Συμφώνησε η Κυβέρνηση στην άμεση νομοθέτηση μέτρων και για μετά το 2018;

Ο κ. Τσακαλώτος υποστήριζε, σε συνέντευξή του, στις 22 Ιανουαρίου, ότι «η Κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να νομοθετήσει τώρα μέτρα για το 2019 και μετά».

Ο ίδιος υποστήριζε, με Δελτίο Τύπου της 26ης Ιανουαρίου, «ότι η νομοθέτηση εκ των προτέρων του τι θα γίνει το 2019 εκφεύγει κατά πολύ του δημοκρατικού ευρωπαϊκού πλαισίου και των ηθικών αξιών»;

 Πάει και αυτή η «κόκκινη γραμμή»;

10ο Ερώτημα: Συμφώνησε – ναι ή όχι; – η Κυβέρνηση στη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου;

Το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης υποστήριζε, σε Δελτίο Τύπου, στις 22 Ιανουαρίου 2017, ότι «δεν είναι στις προθέσεις της Κυβέρνησης η μείωση του αφορολόγητου».

Πάει και αυτή η «κόκκινη γραμμή»;

Ο Τσακαλώτος είχε απειλήσει, στις 12 Απριλίου 2016, με παραίτηση αν μειώνονταν πέρυσι το αφορολόγητο.

Τελικά το αφορολόγητο μειώθηκε, αλλά ο κ. Τσακαλώτος δεν παραιτήθηκε.

Σήμερα, που θα μειωθεί και άλλο, τι θα κάνει;

Τα μέτρα λιτότητας που συζητά η Κυβέρνηση θα εφαρμοστούν, προκειμένου να επιτευχθούν υψηλοί δημοσιονομικοί στόχοι.

Αντιθέτως, τα όποια επεκτατικά μέτρα θα εφαρμοστούν υπό την προϋπόθεση ότι θα επιτυγχάνονται αυτοί οι στόχοι.

Ο επικεφαλής του Eurogroup δήλωσε σχετικά: «Αν όλα πάνε καλά και οι δημοσιονομικοί στόχοι εκπληρώνονται, τότε μπορεί να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος».

Η αλήθεια είναι ότι, αντί η Κυβέρνηση να συζητά, όπως έχει προτείνει η Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης, για χαμηλότερους, ρεαλιστικούς στόχους που θα δημιουργήσουν χώρο για φορολογικές ελαφρύνσεις, έχει ήδη δεσμευθεί σε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, η επίτευξη των οποίων απαιτεί πρόσθετα μέτρα λιτότητας.

Συμπερασματικά: Υποχωρήσεις συνεχώς και παντού, διαπραγματευτικές ήττες και ψέματα είναι το τρίπτυχο της κυβερνητικής αποτυχίας.