Μοσχάτο, 10 Αυγούστου 20191.Γιατί τόση βιασύνη στην προώθηση των διατάξεων για τα εργασιακά;
Από τις προγραμματικές δηλώσεις ήταν σαφές ότι η Κυβέρνηση είχε μια βασική επιλογή. Μέχρι να κλείσει η Βουλή, για τις ολιγοήμερες διακοπές, να περάσουν βασικά νομοσχέδια, που θα αντιμετώπιζαν επείγοντα ζητήματα. Αφορούσαν: Πρώτον, τις ρυθμίσεις για τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 22% μεσοσταθμικά και τη βελτίωση της ρύθμισης των 120 δόσεων, που θα αφαιρούσαν λίγο φορολογικό βάρος από τη μεσαία τάξη, που είχε εξοντωθεί τα προηγούμενα χρόνια από την υπερφορολόγηση. Δεύτερον, το νομοσχέδιο για το «Επιτελικό Κράτος», τη λειτουργία της Κυβέρνησης, των κυβερνητικών οργάνων και του κρατικού μηχανισμού, που έθετε τις βάσεις της νέας διακυβέρνησης. Και τρίτον, το διυπουργικό νομοσχέδιο, που θα έφερνε μια κανονικότητα σε πράγματα που είχαν ξεφύγει πάρα πολύ, όπως το θέμα του ασύλου, η κυβερνησιμότητα των Δήμων, η διανομή φαρμάκων στους βαριά πάσχοντες, η αξιοποίηση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και άλλα. Μέσα στα επείγοντα ήταν και τα δύο θέματα, που ήρθαν με τις επίμαχες τροπολογίες του Υπουργείου Εργασίας. Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία, πράγματι η κατάθεσή τους έγινε όντως καθυστερημένα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έπρεπε να έχουμε την έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, γιατί η μία από τις δύο τροπολογίες αφορούσε συνταξιοδοτικά θέματα -την επιβολή πλαφόν στις λεγόμενες «χρυσές» συντάξεις- και έπρεπε να περάσει από το Ελεγκτικό Συνέδριο, πράγμα που καθυστέρησε και την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους. Έτσι πήγαμε αργά στη διαδικασία για την κατάθεση των τροπολογιών. Ήταν, όμως, βασική προτεραιότητα της κυβέρνησης αυτά τα θέματα να τελειώσουν μέχρι τη διακοπή των εργασιών της Βουλής για τον Δεκαπενταύγουστο. Δεν είχαμε το περιθώριο να αφήσουμε να πάνε πιο πίσω.
2.Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι με τις τροπολογίες που ψηφίσατε ανατρέπετε φιλεργατικές ρυθμίσεις και ανοίγετε την κάνουλα των απολύσεων. Τι απαντάτε;
Μέχρι το Μάιο ίσχυαν στη χώρα μας οι διατάξεις του αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη που είχαν ενσωματωθεί στο εθνικό μας Δίκαιο από το 2016. Για την απόλυση εργαζομένου υπήρχαν έως τότε δύο επιλογές: Είτε ο «βάσιμος λόγος απόλυσης» χωρίς αποζημίωση, είτε η καταβολή αποζημίωσης στον εργαζόμενο χωρίς «βάσιμο λόγο απόλυσης». Τον περασμένο Μάιο, λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές, η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε διάταξη (άρθρο 48 του ν. 4611/2019) σύμφωνα με την οποία υπήρχε πλέον μόνο μία επιλογή: Η καταγγελία της σύμβασης να γίνεται μόνο για «βάσιμο λόγο». Πράγματι, αυτή τη διάταξη την είχαμε ψηφίσει και εμείς. Μέσα σε λίγο καιρό, όμως, διαπιστώθηκε ότι η διάταξη αυτή επέφερε αρνητικά αποτελέσματα. Αφενός παρατηρήθηκε ένα φρένο στις προσλήψεις και αφετέρου οι εργαζόμενοι που απολύονταν, άρχισαν να στιγματίζονται, αφού γινόταν καταγγελία της σύμβασής τους, γινόταν για συμπεριφορά που χαρακτηριζόταν είτε ανάρμοστη. είτε ασυνεπής στις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Μέσα στον Ιούλιο, εμφανίστηκε μία μείωση κατά 14.691 θέσεις στο ισοζύγιο αποχωρήσεων -προσλήψεων. Κατά το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκε, επίσης, και μία αύξηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης σε σχέση με τον μέσο όρο των προηγούμενων μηνών του έτους. Ισχυρισμοί ότι με τις τροπολογίες αυτές θα ανοίξει η κάνουλα των απολύσεων, συνιστούν ανεύθυνη κινδυνολογία. Γιατί δεν γινόταν πέρυσι, γιατί δεν γινόταν πρόπερσι, γιατί δεν έγινε τα τελευταία 4,5 χρόνια που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου